Samen met Theo van de Fotosoos ga ik op fotosafari in Maurik. Hij heeft daar een zomerhuisje dat aan een zijarm van de Lek ligt. We rijden er met de BMW Coupe van Theo naartoe, een echte bolide met veel paarden onder de motorkap. Vanuit het raam van het huisje zien we in de verte de rivier en de stuwen en sluizen van Amerongen. Mooi gebied. Als we geïnstalleerd zijn, maken we meteen een uitstapje naar Wijk bij Duurstede. We nemen de pont, een van die verrukkelijke aanwinsten van de Betuwe. Ik maak een foto van een dode vogel die naast de auto op het parkeerterrein ligt. Het perspectief is vanaf de grond. Hoewel het na een boerenomelet steeds harder begint te regenen, levert de fotosafari schitterende plaatjes op. Terug in het vakantiehuisje vertelt Theo dat dit en andere huisjes in oktober worden weggetakeld omdat het rivierwater hoog kan komen. We kijken naar Portugal tegen Tsjechië. We zijn voor de underdog, maar Portugal wint. Misschien wel verdiend, maar de arrogantie en het mediterraan theater van deze jongens roepen wel enige weerzin op. Niks voor nuchtere Hollandsche jongens De rest van de avond praten we over onze interesses en we blijken veel gemeen te hebben. We hebben samen psychologie gestudeerd, zijn enorme fans van Koos van Zomeren, Monty Python en het onderwijs en dragen ook de fotografie natuurlijk een warm hart toe. We maken nog wat mooie nachtfoto’s van de stuwen en de zonsondergang, die prachtig is. Onze collega’s van de Fotosoos Terwijde zijn de prachtige luchten ook opgevallen, want de groepsapp loopt de volgende dag vol met schitterend gekleurde foto’s van zon, water, lucht en wolken. Maar dan niet in Maurik, want daar zijn wij.
De volgende dag begint bewolkt, maar het licht straalt steeds feller en het wordt eindelijk weer eens warm. De riviervogels trekken hun rondjes over de zijarm. Fuut en meerkoet, oude bekenden voor mij, want ze zwemmen ook in onze huissloot. Het visdiefje is nieuw, die zie ik niet zo vaak en die duikt regelmatig op zijn buit. Theo en ik gaan vandaag Maurik verkennen en richten onze aandacht en camera’s op bijzondere plekken. Een half vergane teddybeer op een kindergrafje, een kerk die vol in de restauratie verkeert, en de lome roodbonte koeien in de wijde uiterwaarden. Het tempo van ons fotografen ligt aangenaam laag en met de warmte is dat maar goed ook. Terwijl ik de vereiste 9000 stappen van vandaag zet, praten Theo en ik maar door. En dan rapen we onze spulletjes weer bij elkaar en maken het huisje schoon zodat de volgende er weer zo in kan. Blij snort de BMW naar huis. Op donderdag zien we elkaar alweer bij de Fotosoos met fotoshows van de Pride Utrecht, de Kindertriatlon en de opdracht over stillevens. Theo en ik zijn streng geweest met onze eigen plaatjes: een stuk of twintig foto’s halen de eindstreep. Inclusief de foto’s van onszelf:
