Vandaag ga ik samen met vier buren plandelen (plastic rapen en wandelen) vanwege de Tweede Utrechtse Plandeldag. Het is zonnig maar fris en ik neem dus een vest mee, met een extra vuilniszak en een waterfles. We verzamelen zoals gewoonlijk bij de gele speeltoestellen in het Waterwinpark. We zijn uitgerust met grijpers, vuilniszakken, handschoenen en een pakje stroopwafels en we besluiten dat het zijstratendag is vandaag. Het is mooi weer en we beginnen met frisse moed WePlog in te stellen, een app die registreert waar en hoeveel je loopt en hoeveel zakken je ophaalt. Dat kost vijf volwassenen ongeveer een kwartier, maar dan kan de pret ook beginnen: de zijstraten van de Jazzboulevard zijn aan de beurt. Ik raap veel vaperverpakkingen en sigarettenfilters.
Filters zijn met veel en ze zijn lastig op te rapen met een grijper. Ik vind bijzondere dingen (zie de collage rechts): een zandvormpje in de vorm van een locomotief en een fotostrip uit een pasfotoautomaat. En naast de vuilcontainers (waar standaard het meeste zwerfvuil ligt) vindt Sibe Doosje een enorme lege doos van Rituals. Het is een Cadoos, en er hebben vast allerlei lekker ruikende dingen in gezeten. Er staat op: Find beauty and happiness in the smallest of things. Ten eerste is deze doos dus niet klein. Hij is zo enorm dat hij niet eens in de vuilcontainer past: vandaar zijn plaatsing ernaast. Ten tweede ontsiert de doos de omgeving en heeft hij zijn beauty dus allang verloren. En ten derde moppert mijn hoofd dat grote geurketens niet zo moeten opscheppen met zogenaamd wijze spreuken.
Op hetzelfde parkeerterrein vind ik drie boodschappenkarren die mensen hebben achtergelaten, een van de Action, twee van de Albert Heijn. Ik meld me netjes af bij mijn plandelcollega’s om dit rijdende zwerfvuil terug te brengen. Daarna beëindig ik in mijn eentje de omzwervingen van een tigtal koffiebekers, plastic verpakkingen, en gedumpt papier; mijn collega’s zitten vast al aan de koffie, schat ik. Over de fotostrip filosofeer ik nog wat door. De mensen op deze foto zijn vast echte mensen, nog niet door AI gefabriceerd. Ze hebben een bedoeling gehad met de foto’s, waren misschien verliefd of goed bevriend, zagen de fotoautomaat en besloten een reeks gekke zwart-wit foto’s te maken. Alleen echte mensen kunnen dat. Ik besluit nog even bij de school te gaan plandelen en daar haal ik nog aardig wat zooi weg om een tweede vuilniszak en mijn vier kilometer vol te maken. Mijn collega’s staan nog te keuvelen bij de gele speeltoestellen. We vragen een voorbijganger een foto te maken van ons, rommelhelden, met onze wapens en oorlogsbuit. Die lukt. En dan loopt een boomlange man met zijn zoon langs. Hij wil meedoen, en zijn zoon ook. Hij windt zich ter plaatse enorm op over de bergen vuil die mensen van zich afwerpen. Ik zeg dat ik al voorbij het stadium van boosheid ben, maar dat tempert hem niet. Aan het eind van het liedje maken we hem lid van onze Terwijde plandelgroep en kan hij de volgende keer gewoon lekker meedoen. Hij krijgt vast een grijper en een vuilniszak mee en zijn zoon begint meteen. Het doel van de actie is 2000 schone straten in de stad. Is dat gehaald? Volg Tweede Utrechtse Plandeldag. Aan het eind van de dag doe ik boodschappen op de fiets. Als ik om me heen kijk, voel ik me trots op een schoon stukje Terwijde.