Blog 8: Calamiteiten oefenen in kasteel De Haar

Deze avond gaan we leren wat we moeten doen als zich calamiteiten voordoen in kasteel De Haar. Ik fiets erheen en als ik bij het kasteel ben, realiseer ik me dat mijn seniorenhoofd vergeten is mijn toegangspas en naambordje mee te nemen. Als ik snel ben, kan ik nog omkeren en ze ophalen. Het is ronduit zwoel weer, en het schemert flink. Om iets voor half acht loop ik licht bezweet de vrijwilligersruimte in. Ilse en Chris staan al klaar om zo’n 18 vrijwilligers te instrueren.

De avond valt uiteen in een aantal delen: het melden van een calamiteit met de portofoon, een speurtocht langs brandblussers, meldknoppen, vluchtroutes en brandpanelen. We leren ook waar de AED en de verbandkoffers zijn. Tenslotte doen we een ontruimingsoefening. Het is leerzaam om te ontdekken hoe je helder kunt communiceren over de portofoon en dat het soms nuttig kan zijn niet precies te zeggen waar je assistentie bij nodig hebt, bijvoorbeeld als je een woedende bezoeker naast je hebt staan die de balzaal wil zien, die bezet is voor een huwelijk. Dan kun je beter zeggen dat er een probleem is en of de staf wil assisteren.

De ontruimingsoefening voelt echt. Er is zogenaamd brand in de kapsalon en ik mag het melden. Trots als een aap toeter ik de melding de portofoon in. Na een eerste zogenaamde bluspoging door Ilse blijkt dat het vuur te hevig is en we moeten ontruimen. De slow woop gaat af. Dat is echt een harde toeter en de communicatie met portofoons wordt lastiger. En tijdens de ontruiming gaan er nog andere dingen ‘mis’: de ene bezoeker ‘wil niet mee’, een ander ‘valt’ op de personeelstrap. Dat draagt bij aan een spanning die behoorlijk echt voelt.

In de nazit (eigenlijk nastand) bespreken we dingen die goed gingen en beter kunnen. Moe maar voldaan stap ik op mijn fiets, en sla vanuit de poort linksaf. Mijn fotografisch oog ziet nog een verrassend fraaie nachtopname en ik stap af. Mijn smartphone schiet onderstaand plaatje (wat zijn die telefoons goed geworden de laatste jaren). Ik moet even zoeken naar mijn fiets, waar stond-ie ook alweer? Het is hier werkelijk pikdonker. Een welbestede avond is voorbij.

Kasteel De Haar bij nacht.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *