Siblog 52: Verhalen van het leven

If I must die, you must live to tell my story (Buiksloterweg, Amsterdam-Noord)

Blog 52 schrijf ik in een drukke week. Ik ga naar een storytelling weekend in Amsterdam, geef een rondleiding aan een groep Taiwanezen in het kasteel, zing en geef bloed. Dinsdag ga ik met mijn kasteelvriend Dries naar IJsselstein om dit kleine stadje op de foto vast te leggen.

Spoorbrug, Amsterdam

Dit weekend ga ik met Cornelia leren om nog beter verhalen te vertellen. Het begint op vrijdag en omdat het een vervolgcursus is heet het The Next Step. Raphael Rodan van Mezrab is onze leraar en van hem krijg ik het verhaal The Baal Shem Tov and the werewolf om mee te werken. Het is een Joods-Hassidisch verhaal over een weesjongen die de strijd aanbindt met de duivel. Eerst leer ik dit verhaal goed te vertellen en dan kies ik er een scene uit die me aanspreekt. Dan koppel ik een verhaal uit mijn eigen leven aan deze scene en vertel mijn eigen verhaal. Mijn verhaal is dat rondom het overlijden van mijn moeder Dieuwke. Het verhaal maakt indruk op de andere zeven cursisten en ik vertel het in verschillende versies. Cornelia en ik maken van deze weekenden een kleine vakantie en net als de vorige keer verblijven we in het Holiday Inn in Amsterdam-Noord. Het hotel gaat wat achteruit. Het romantische pakket dat ik voor Cornelia bestelde, ontbreekt op onze kamer en bij een brandalarm vanwege een rokende bezoeker loopt het personeel als kippen zonder kop door de ruimte. Het alarm gaat verschillende keren af en we moeten allemaal naar buiten. Sommige mensen gaan nog even gezellig de trap op om wat te halen. Kortom, chaos. De schoonheid van Amsterdam stelt me in staat op vrije momenten prachtige foto’s te nemen.

Na in de ochtend bloed te hebben gegeven, heb ik een lang telefoongesprek met Gijs van Luie Friet. We bespreken onze plannen voor de toekomst. Non-dualiteit is een erg inspirerend onderwerp, vooral omdat het door een gemiddelde of briljante menselijke geest niet te snappen is. Wij bijten er vrolijk onze tanden op stuk en het blijft een leidend element in onze gesprekken, podcasts en nog te ondernemen producties. In de middag pak ik buslijn 295 naar Rotterdam Capelle en stap in IJsselstein uit. Ik ga daar met Dries – die het stadje kent – foto’s nemen en we gaan lekker bijpraten. We praten over onze werkplek kasteel De Haar, over onze levens en onze vakanties. IJsselstein is vooral een net stadje, zonder veel rouwrandjes en rommel. Dat maakt dat de neiging groot is de traditionele mooie toeristenplaatjes te schieten. Ik houd meer van het imperfecte en scheve en ik slaag erin dat in beeld te brengen. Hieronder zie je de toren van kasteel IJsselstein, van onder af genomen. Aan het eind van de dag voel ik me moe, maar dat is logisch als je een halve liter bloed mist. Het vocht is binnen een dag aangevuld, bloedplaatjes en witte bloedcellen binnen enkele dagen maar de rode bloedlichaampjes bijmaken duurt wel een paar weken. Rust is het devies en daar houd ik me vandaag maar aan. Twee katten voeren buiten oorlog, een ekster kwettert. Het passeert.

Toren van Kasteel IJsselstein

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *