Siblog 26: Vermeerweer

Vandaag is het zondag en het is echt Vermeerweer. Vermeer schilderde veel interieurs en dan zit je binnen natuurlijk droog. Toch was Vermeer altijd op zoek naar een mooie lichtinval, waar hij dan wel weer zonlicht voor nodig had. We willen eerst ontbijten bij Café Americain in Amsterdam, maar de reservering mislukte zaterdag, omdat teveel anderen dat idee ook hadden. We proberen vandaag alsnog bij het Americain binnen te glippen. De aardige vrouw bij de entree legt geduldig uit dat op zondag het ontbijt alleen voor hotelgasten is. Het hotel heet geen Americain (meer), maar Hardrock Hotel. Dat suggereert jongerenprijzen, maar het is toch nog 351 euro voor twee personen. We kuieren dan in de zon maar naar de Balie en daar eten we onze kumchi- en geitenkaastosti’s. Hier is het ook goed toeven.

We leggen een kaartje (gin rummy) en tijdens het nuttigen van onze tosti reikt een van ons (de schuldige moet anoniem blijven) naar een servetje en stoot de kaarten van tafel. Ze vallen op de grond en op een rooster onder de bank. Een telling leert dat er geen een in het rooster is gevallen. We kunnen dus door. Als het half elf is we besluiten we nog even door Amsterdam te wandelen. We hoeven pas om 1 uur bij Vermeer in het Rijks aan te kloppen. We genieten van Amsterdam en de Amsterdammers (en vele buitenlanders). Onderweg poseert de beroemde schrijfster Cornelia Cody voor een bord dat zegt dat lachen besmettelijk is. De fotograaf maakt er een waar kunststuk van, zie boven. De Vermeer tentoonstelling is prachtig maar waanzinnig druk. De huiselijke interieurs en gewone personen zijn buitengewoon geschilderd. Mij treft de doordringende blik van die andere schrijfster, ditmaal door die andere beroemde kunstenaar:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *