Het is donderdag en rond tienen stap ik Daisy (zo heet onze rode Dacia) in. Ik rijd door het land van Maas en Waal naar Well in Limburg voor een workshop over positieve psychologie. Langs de snelweg zie ik een grote toekan van de Van der Valk-keten. Op de toekan een trotse aalscholver die zijn vleugels droogt: vogel op vogel. Nog even verder vliegt een buizerd gemoedelijk over de autodaken heen. In Well zal ik beweren dat er veel vogels zijn die lachen: lachvalken, lachduiven en lachmeeuwen. De workshop gaat over humor en andere kwaliteiten. Ik treed op als DrD, die als deskundige positieve psychologie natuurlijk in Blijdorp woont. Mijn publiek bestaat uit vrijwilligers van de Vereniging voor Palliatieve Terminale Zorg. In buurtcentrum De Buun zet ik hen aan het werk met humor, creativiteit, mooie momenten uit hun werk en de zes denkhoeden van De Bono om hun problemen van alle kanten te bekijken. Onderweg naar Well maak ik eerst nog wat foto’s van een fontein die wordt beschenen door zonlicht (zie boven en onder). Ik weet niet precies meer waar de fontein staat, misschien Well in Nietes (ligt dat wel in het zuiden?).

Al tijdens de lunch merk ik dat mijn publiek vriendelijke en welwillende mensen zijn die wel zin in een verzetje hebben. Na de workshop zie ik ongeveer 23 blije gezichten en mensen komen nog even een kijkje nemen op de Natafel die ik heb opgesteld. Daarop boeken, kaartjes om luieren te bevorderen en visitekaartjes met foto’s die ondernemertje Sibe zelf heeft genomen. Er is interesse in het thema en we babbelen nog wat na. En zo werp ik met een hernieuwde aanpak mijn ontdekkingen over positief leven de wereld in. Ik durf mijn creativiteit steeds meer te gebruiken en het voelt goed. Dat geeft deze burger moed voor de lange terugweg naar huis. Daar kan ik me lekker op de bank uitstrekken, en eerst sushi eten met Noah.