Dit Siblog is een vertaling van het originele Engelstalige blog (Siblog 33a), geschreven voor Greg, Cornelia’s zoon. In juli bezoekt Greg ons in Nederland. We gaan naar Londen, De Efteling, het Martelmuseum in Amsterdam, boekhandels, visrestaurants en we bezoeken de Cody familie in Childs Ercall in Engeland (zie foto onderaan). Het is fijn om met Greg te kunnen praten. Het is een fijne vent, die met iedereen goed om kan gaan, inclusief mijn kinderen. Hij is 27 jaar oud en denkt hard na over zijn toekomstige levensweg. Momenteel werkt hij als onderwijzer op een ‘preschool’ in Virginia en hij is goed in zijn vak. Morgen vliegt hij terug naar de Verenigde Staten.

Tijdens Gregs verblijf bij ons werken we elk aan ons eigen upcycling project. We doen dat op heel verschillende manieren. Het idee is dat we allebei een doosje upcyclen en dat vervolgens aan de ander geven: een stiefzoon-stiefvader cocreatieproject. Uit mijn verzameling van upcyclebare voorwerpen kiest Greg een doosje dat als spaarpot kan worden gebruikt. Ik zal het schilderen en versieren om het mooier te maken dan het is. Het zal zijn functie houden. Ik werk er gedurende een paar weken aan. Ik breng grondverf en spuitlak aan, schuur het tussendoor en maak er handvaten aan. Op de zijden breng ik Chinese geluksmunten aan en binnenin plak ik mooi behang (dat ik ook al gebruikte voor het theetafeltje. Met enige goede wil kun je er een spaarvarken in zien, met de handvaten als kop en staart. Het eindreultaat is te zien in de collage links.

Greg maakt dus ook een doosje voor mij. In het kringloopcentrum van de ARM in Hoograven ziet hij een doosje met een stempel erin. Hij plaatste de stempel op het deksel als een handvat. In tegenstelling tot mij maakt hij het doosje in een dag. Maar wat een explosie van creativiteit! He verft het, plaatst knopen en een puntenslijper op de zijden en laat zijn fantasie de vrije loop (zie collage rechts). Een heel andere manier van werken met een prachtige uitkomst. We schrijven elkaar allebei een persoonlijke brief (Greg) en gedicht (Sibe) die we bij het cadoosje voegen. We raken elkaar ermee, zoals we eerder naar elkaar gereikt hebben en elkaar geraakt hebben. De doosjes zullen ons aan die bijzondere momenten in de afgelopen maand herinneren. En ik wens Greg toe dat harmonie en geluk onderdeel van zijn leven in de VS zullen zijn. Iedereen in Engeland en Nederland zal hem daarbij ondersteunen.

This blog is in English, because Greg (Cornelia’s son) should be able to read it. I translate it into Dutch, see Siblog 33b. This month of July, Greg visits us in The Netherlands. We go to London, England, De Efteling, the Torture Museum in Amsterdam, bookstores, fish restaurants and visit members of the Cody family in Childs Ercall (see picture below). It is nice to have the opportunity to talk to Greg. He is a nice guy, and he gets along well with everyone, including my kids. He is 27 and thinking hard about which road to take in life. Currently he works as a teacher at a preschool in Virginia and he is very good at it. Tomorrow he is flying back to the United States.

During Greg’s stay he and I work on our own upcycling project and we do it in very different ways. The idea is that we upcycle a box and give that to the other person: a stepson-and-stepdad cocreation project. From my collection of upcyclable objects, Greg chooses a box that can be used as a piggy bank. I will paint it and decorate it to make it shine. It does, however, keep its function. I work on it slowly but steadily: it takes me a couple of weeks. I use several layers of paint, sand it, and put handles and five lucky Chinese coins on it. Also, I put nicely patterned wall paper inside of it. With some good will a piggie can be discerned, with the handles as head and tail. The end result can be seen in the collage on the left hand side.

Greg also makes a box for me. At the recycling shop he sees a box with a stamp inside. He places the stamp outside as a handle. Contrary to me, he produces the box within one day. But what an explosion of creativity! He paints it, puts buttons and a pencil sharpener on the sides and lets his fantasy flow (see collage on the right). Quite a different way of working, but with a great outcome. Both of us write each other a personal letter (Greg) and a personal poem (Sibe) to accompany the gifts. We touch each other with it, as we have reached out and touched each other in the previous month. The boxes we have given each other will remind us of those precious moments And I wish that balance and good luck will be part of Greg’s life when he is back in the States. All of us in England and The Netherlands will support him in that.

Cornelia, haar zoon Greg en ik gaan op vakantie naar Engeland. We ontmoeten daar verschillende familieleden van Cornelia. Eerst willen we per Eurostar met een snelheid van 300 kilometer per uur naar Woolwich, Londen rijden. Maar dat is nog niet zo simpel want de heftige storm Poly legt het treinverkeer in het noorden van Nederland geheel plat. En dus kan onze Eurostar ook niet naar Rotterdam rijden. Gelukkig lukt het via Brussel wel om alsnog op hoge snelheid naar London St. Pancras te rijden. Woolwich is een wijk in ontwikkeling en we hebben daar voor een week een appartement gehuurd samen met Cecil, Cornelia’s zus, en Robbie, Cecils zoon (voor het uitzicht, zie foto boven). Londen is memorabel. Hoewel we als makke toeristen een Hop On Hop Off bus huren, gaan we net zo lief met de Underground naar Highgate Cemetery, een oude begraafplaats waar onder andere Karl Marx begraven ligt. Een heel mooi graf is dat van een echtpaar. Zij is Joods en hij is christelijk, en ze liggen er samen in.

En natuurlijk zien we London Tower, St. Paul’s Cathedral en gaan we naar een toneelstuk van Shakespeare in The Globe. Het theater is nagebouwd uit de tijd toen Shakespeare er toneelstukken bracht. Onze keuze is gevallen op A Midsummer Night’s Dream. Hoewel de acteurs niet altijd goed te verstaan zijn (volgens regisseur Cornelia een oplosbaar probleem), genieten we allemaal van het stuk. Vooral het laatste deel is hilarisch en er wordt veel geklapt en hard gelachen.

Londen is vermoeiend en na een volle week gaan we naar Child’s Ercall, een dorpje in Shropshire waar Cornelia’s neef Mark woont, samen met zijn vrouw Linda. Hier dompelen we ons onder in de rust van het Engelse platteland. We maken lange wandelingen en bezoeken de lokale bingoavond. Daar hebben we erg veel pret en de internationale tafel (wij) wint zes prijzen. Ik span de kroon, met een maal een lijn en twee maal een volle kaart. We houden er paddenstoelenlampjes op zonne-energie aan over, theedoeken en een mooie mand voor de kleinkinderen van Mark en Linda (zie de foto hierboven van Simba The Bingo King). En dan brengt de Eurostar ons dit keer zonder problemen in een keer naar Rotterdam. Het is tijd om uit te rusten van deze vakantie, die af en toe best hectisch was – vooral in Londen. En dan kan de pensionata passionata weer opnieuw beginnen.

Een van mijn upcycling projecten nadert zijn einde. Van een onooglijk, bruin geschilderd en vies houten koffertje heb ik een rijdend theetafeltje gemaakt. Zie bijgaande foto’s:

Na het schuren heb ik het tafeltje in de grondverf gezet, en er daarna bronzen metallic lak overheen gespoten. Het hang- en sluitwerk kreeg dezelfde kleur. Die kleur is een idee van Noah, mijn zoon. Vanuit zijn opleiding Styling en vormgeving heeft hij daar meer kijk op dan ik. De pootjes met zwenkwieltjes heb ik eronder gezet nadat ik de bodem verstevigd heb met MDF. Van binnen is het theetafeltje bekleed met artistiek behang. Uiteraard moet er nog een bijpassend theepotje, kopjes, melkkannetje en suikerpotje bij. Ik loop vast wel iets tegen het lijf. Dit project vervult me met trots. Ik sta niet bekend als een handige jongen, maar dit heb ik toch maar mooi gefikst. Voor meer upcycling projecten klik op deze link.