Het is maandag en het wordt een grijze dag met een kleurrijke invulling. In de ochtend neem ik met Gijs podcast 18 van Luie Friet op. We hebben weer een lekkere flow en vervlechten onze belevenissen met gedachten over advaita (non-dualiteit). In de podcast vertel ik over ik over mijn laatste upcycling project, een tafeltje van hetzelfde soort als ik eerder opknapte (zie Bijzettafeltje met hartjes). Gijs zegt tijdens de uitzending dat ik de tijd aan het vullen ben. Samen lachen we daarom. Vervolgens zet ik me aan feedback op een persbericht dat een van mijn studenten Nederlands heeft geschreven. En dan is het als snel tijd om netjes gekleed in de auto naar Hilversum te springen. Ik word voor radio 1 over poep- en plashumor geïnterviewd door Jurgen van den Berg. Ook dit loopt soepel en ik blijk er vanuit de wetenschap best iets zinnigs over te zeggen te hebben. Ik vertel zelf een poepmop, die te beluisteren is in de podcast. Hij is namelijk afkomstig van Gijs’ moeder.

Op de terugweg doe ik een Hilversums restaurant aan, Casa di Giorgio. Het blijkt een afhaalpizzeria en binnenin tref ik een schilderachtig tafereeltje aan: tafeltjes met rode en blauwe kleden en kuipstoeltjes eromheen, een groep Turkse mannen die zit te kaarten en twee mannen die aan een enorm televisiescherm in de vorm van een tafel samen iets zitten te doen. Ik kan niet goed zien wat dat allemaal is. Gokken? Een spelletje? Ik bestel koffie en worteltaart. Het eerste deel van de taart is lekker lauwwarm, het uiteinde straf bevroren. Worteltaartijs. Inmiddels is de hond in de kleur van mijn jas weer in zijn bench gaan liggen. Dan verlaat ik deze schilderachtige ruimte om huiswaarts te keren. Onderweg spreek ik tijdens het autorijden op de Transcriber van mijn telefoon een gedicht in:

De zon is een smoezelige vlek

in het hemels grijs.

Alsof God er een gummetje over haalde.

Latente lente.

Thuis gekomen hoor ik dat Liesbeth, een geliefd en trouw koorlid, ernstig ziek is en niet lang meer zal leven. Hoe gaan we deze boodschap aan het koor brengen? Vanavond hebben we namelijk weer onze eerste repetitie na het concert en er komen ook vier nieuwe mensen die belangstelling hebben voor ons koor. In het bestuur bespreken we hoe we dit gaan doen en vooral wanneer. We komen tot een acceptabele oplossing die in de praktijk goed werkt. En we komen ook nog aan het oefenen van ons nieuwe repertoire toe: Funeral Anthem for Queen Caroline van Händel. Een prachtig barokstuk, heerlijk om te zingen. En ik ga Liesbeth een brief sturen.