Inmiddels ben ik al een aantal jaren voetbalcoach van het meidenteam bij Zwaluwen Utrecht 1911 waarin mijn dochter speelt. Daarbij (maar ook in toenemende mate in de rest van mijn leven en werk) gebruik ik technieken uit de positieve, oplossingsgerichte en proactieve coaching (POP). Bij positieve coaching (P) is het uitgangspunt dat ik positief gedrag beloon. Dat kan van alles zijn: een goede pass geven, iemand in staat stellen te scoren of iemand anders stimuleren om het beste uit zichzelf te halen. Dit alles doe ik vanuit een uitgangspunt van respect en waardering voor de speelsters. Zij denken ook na over voetbal en uiteindelijk moeten zij het spel spelen en creatieve oplossingen bedenken voor moeilijke situaties. Oplossingsgerichte coaching (O) gaat ervan uit dat je niet eerst een probleem vaststelt, maar dat je er samen met degene die je coacht, achterkomt wat er wel goed gaat en van daaruit gaat kijken naar wat er nog beter kan en hoe je dat zou kunnen bereiken. In de oplossingsgerichte coaching is het essentieel dat degene die iets wil veranderen (of dat nou in het voetbal, in de studie of in je leven is) zichzelf eigenaar voelt van het ontwikkeldoel, in plaats van de coach. De coach denkt mee. Proactieve coaching (P) is een uitvloeisel van oplossingsgerichte coaching en slaat weer heel erg op voetbal. Hierbij geef ik geen commentaar op dingen die (net) zijn fout gegaan. De aanwijzingen die ik geef zijn er juist op gericht tips te geven wat iemand in de (directe) toekomst zou kunnen gaan doen (bv. ‘maak groot’, ‘nu’, ‘ schiet’, ‘ kijk om je heen’). Dat heeft het voordeel dat ik direct een bijdrage kan leveren aan het bevorderen van goed en slim voetbal. Alle drie de vormen van coaching zijn sterk met elkaar verbonden (POP). Ik gebruik deze vorm van coachen trouwens niet alleen in het voetbal, maar bijvoorbeeld ook bij het begeleiden van studenten.